Manuele neurotherapie
Manuele Neurotherapie gaat voor een behandeling altijd uit van alle componenten die bijdragen aan de klacht, de pijn of het discomfort.
De therapeut houdt steeds voor ogen hoe het bewegings-, orgaan- en hormoonstelsel elkaar beïnvloeden en hoe dit zich vertaalt in het zenuwstelsel. De gebruikte technieken richten zich op alle onderdelen van de pijn.
Manuele Neurotherapie baseert zich op 4 pijlers die invloed hebben op pijn.
De pijn uitgelegd in 4 pijlers
Pijler 1:
schadeprikkels uit het bewegingsstelsel worden geregistreerd door zenuwen uit het somatisch zenuwstelsel.
Pijler 2:
schadeprikkels uit het orgaanstelsel worden geregistreerd door zenuwen uit het autonome zenuwstelsel.
Pijler 3:
alle prikkels uit pijler 1 en 2 worden in het ruggenmerg samengevoegd en door opstijgende zenuwbanen naar bepaalde hersencentra gevoerd. Ruggenmerg en hersenen vormen samen het centrale zenuwstelsel.
Pijler 4:
midden in de hersenen ligt het limbisch systeem, waar de binnenkomende prikkels getoetst worden aan emoties, stressfactoren, leerprocessen en omgevingsfactoren. Deze factoren kunnen de prikkeloverdracht versterken of afdempen.
De communicatie tussen de zenuwen uit de 4 pijlers gebeurt door neurotransmittors.
Sommige neurotransmittors werken erg stimulerend of prikkelend, terwijl andere heel dempend werken. Bovendien kan dit alles nog beïnvloed worden door hormonen uit de bloedsomloop en het immuunsysteem die ook opnieuw de signalen kunnen versterken of dempen.
Wanneer en hoe ontstaat pijn en in welke mate wordt de ernst van de pijn bepaald?
Alle signalen uit het lichaam, emoties, stress, omgevingsfactoren en zoveel meer worden in de hersenen verwerkt door een samenspel van neuronen die zich met elkaar verbinden.
-
Een pijncircuit ontstaat als de diverse hersencentra besluiten dat er een bedreiging of gevaar is. Dat pijncircuit kan versterkt of verzwakt worden.
-
Een angstcircuit (bv angst om te bewegen bij rugpijn) boven op het pijncircuit zal de pijn versterken.
-
Een motivatiecircuit (bv “dit is niet zo erg, ik moet voortdoen”) kan het pijncircuit afzwakken.
Het brein beslist dus, onafhankelijk van de ernst van de schade, hoe ernstig de pijn zal zijn.
Pijn valt dus eerder te beschouwen als een beschermingsfactor, een bevriend signaal. Hoe groot die beschermingsfactor is hangt af van emoties, geheugen en leerprocessen.
Belangrijk!
Het hebben van veel pijn betekent niet automatisch dat er veel schade is.
Pijn ontstaat niet enkel door overbelastingen of functiestoornissen in het lichaam. Emoties, traumatische ervaringen of psycho-emotionele overbelasting verstoren rechtstreeks de centra in het limbisch systeem (pijler 4). Ze kunnen daardoor talrijke veranderingen veroorzaken in het lichaam, inclusief fysieke pijn.
Lees hierover meer in het artikel over stress, burn-out en fibromyalgie.
Meer lezen over deze visie?
Deze teksten komen van de website www.mnt-nr.com, waarvoor ik toelating kreeg deze te gebruiken.